September
NL We houden ons aan de regels zoals gesteld door het RIVM en er kunnen maar 15 gasten per vertoning aanwezig zijn. Je kunt een uur voor aanvang van de film een reservering maken bij de bar. Houd er bij ons rekening mee om op 1,5 meter afstand van anderen te blijven. We vertrouwen erop dat iedereen verantwoordelijk is voor hun gezondheids- en hygiënecontrole.
EN We abide by the rules as set by the RIVM and we will have only 15 guests per screening. You can drop by at Cavia an hour before each screening to make a reservation at the bar. While at our venue, be mindful to remain at 1.5 meter distance from other people. We trust all to be responsible with their health and hygiene check.
| Do. 10 | : Afro-Caribbean Diaspora: Cocote + Fouyé Zétwal |
| Vr. 18 | : Eurotrash: Baise-moi |
| Vr. 25 | : But The Word Dog Doesn’t Bark |
| Vr. 25 | : Olanda |
| Za. 26 | : Kurze Ecke |
| Za. 26 | : Slide Guitar Ride |
| Zo. 27 | : Guerilla Films |
Donderdag 10 september, 20:30
SPECIAL
Afro-Caribbean Diaspora: Cocote + Fouyé Zétwal
EN The African diaspora has been a world-wide transforming force since colonialism to nowadays. Segregation and systemic violence against Afro-communities have produced constant waves of resilience and liberation struggles. But also a continuous mix of traditions, sounds, and cultures today happening in a globalized landscape. Through the experimentation of formats, color, and black and white, non-linear narratives, music and sound landscapes, these films introduce us in an Afro-Caribbean journey.
Fouyé Zétwal (Plowing the stars)
Wally Fall | 2020 | Guadeloupe | 14’
EN On her way to meet her dad, a woman reflects on her life. Along the way, the country looks empty to her, and, slowly, memories of past lives are coming back to her. Is it real? Or is it only a dream?
+
Cocote
Nelson Carlo De Los Santos Arias | 2017 | Dominicaanse Republiek | 106'
EN Alberto is an evangelical gardener who returns to his hometown to attend his father’s funeral. He will be there confronted by the African beliefs and traditions he left. Also by the family’s patriarchal structure where he has now become the only man and is asked to revenge his father’s murder by a police officer.
Vrijdag 18 september, 20:30
CLASSIC
Eurotrash: Baise-moi
Virginie Despentes & Coralie | 2000 | Frankrijk | 77'
NL Twintig jaar na de roerige première van Baise Moi en in een tijd waarin een verandering in het paradigma van representatie tot stand lijkt te komen, keren we terug naar deze effectvolle aanklacht tegen de rolverdeling in cinema. Paradoxaal genoeg is het succes van deze film grotendeels te danken aan zijn initiële tegenslag: slechts een paar dagen na de première werd Baise Moi door de Franse justitie verbannen uit de filmzalen wegens zijn ‘nadrukkelijk schokkende seksscènes en bijzonder gewelddadige beelden’. De golf van steun die de censuur opwekte en de ongehoorzaamheid van sommige bioscopen die de film toch bleven vertonen wezen op de hypocrisie van het juridisch gezag. De echte transgressie was niet dat Baise Moi bloederige en expliciete scènes liet zien zoals zo veel andere films toen deden, maar dat ze uitgevoerd werden door wellustige vrouwen.
Baise Moi is een genrefilm die de premissen van actiefilms ontwricht. De roadtrip van Manu (Raffaëla Anderson) en Nadine (Karen Lancaume) kan dubbele gevoelens van opwinding en weerzin opwekken maar bovenal onderscheidt deze film zich als een bevrijdingsoefening die doelbewust de slachtoffertaal weigert te gebruiken.
EN Twenty years after the stormy release of Baise Moi and at a time where a change in the paradigm of representation seems to materialize, we revisit this landmark of the contestation of roles in cinema. Paradoxically, the success of this film was favoured precisely by its initial misfortune: just a few days after its premiere, Baise Moi was banned from the cinemas by the French justice alleging it showed ‘sex scenes of a deliberate crudeness and images of a particular violence’. The wave of support that the ban provoked and the disobedience of some theatres that nonetheless kept showing the film exposed the hypocrisy of the legal authorities. The veritable transgression of Baise Moi was not to present bloody and sexual scenes as so many other works did at the time but the fact that lustful women executed them.
Baise Moi is a genre film that disrupts the premises of action cinema. The road trip of Manu (Raffaëla Anderson) and Nadine (Karen Lancaume) can provoke divided sentiments of excitement and disgust but above all, it stands out as an exercise of liberation that resolutely refuses to speak the language of victims.
Vrijdag 25 september, 18:00
ART
Aber Das Wort Hund Bellt Ja Nicht (But The Word Dog Doesn’t Bark) + Q&A
Bernd Schoch | 2011 | Duitsland | 67' | EN subs
NL Elk jaar onderneemt het gerenommeerde Schlippenbach Trio zijn 'winterreis'. Maar in plaats van Schubert is er natuurlijk free jazz op piano, drums en saxofoon. De afgelopen vier jaar werden de muzikanten door Bernd Schoch in de Jazzclub Karlsruhe opgewacht en individueel opgenomen tijdens het intoneren en improviseren. Het resultaat van dit ogenschijnlijk eenvoudige concept is boeiend: vier stukken, vier voorstellingen, vier jaar. Want uiteindelijk komen ze na lyrische passages met uitzicht op het winterlandschap allemaal weer bij elkaar.
EN Can free jazz be transposed to film? The Schlippenbach Trio has existed for more than 40 years, and is part of European free jazz history. Each year in December they set off for their „Winterreise“ to play their „sound of divergence, catharsis & explosion". The film was shot over the period of four years between 2007 and 2010 at the Jazzclub Karlsruhe. Aber Das Wort Hund Bellt Ja Nicht is neither the recording of a concert nor the conventional portrait of a band. This is a film which encourages listening and seeing and reveals what film and music can do with one another. (Arsenal Berlin)
Director Bernd Schoch in attendance!
+
Muziekvideo's van Kammerflimmer Kollektief
Vrijdag 25 september, 19:30
DOCU
Olanda + Q&A
Bernd Schoch | 2019 | Duitsland/Roemenië | 154' | EN subs
NL In de Transsylvanische Alpen in Roemenië brengen hele gezinnen de zomer door in geïmproviseerde kampen, op zoek naar paddenstoelen en bessen. De informele structuren van deze microkosmos vormen de kleinste schakel in een Europese industriële keten. Voordat het op je bord belandt, heeft het eten al een lange en intensieve reis achter de rug. Olanda borduurt hierop voort: de mensen, de economie, en de zoektocht bij het plukken en verkopen van paddenstoelen.
EN A sprawling mycelium. The starry sky over the Romanian Carpathians. The first two images introduce the dimensions that are at the core of Olanda: details and fine structures on the one hand, constellations and the bigger picture on the other. The focus is on a seasonal asset of the area – the mushroom. Amongst people it is the foragers who are nearest to them and the focus of the film is on them: on walks through the forest, in the tent camp, during car rides and conversations. From here it follows the rhizome-like ramifications that continue to branch out in the form of money: to local and international merchants, to an impromptu shoe market in a clearing, to gambling among colleagues. The film tells of these trading cycles by assuming a mushroom-like structure without ever losing its centre of thought. Beyond an analysis of economic structures, however, it is also the sensual document of a rhythm of everyday life in the forest, as experienced by foragers as the first link in the recycling chain. In the cinema, it can be experienced as an audiovisual mushroom-trip into the magical world of the Carpathian forests. (Alejandro Bachmann)
Screening with support of Goethe-Institute Netherlands.
Director Bernd Schoch in attendance!
Zaterdag 26 september, 19:30
DOCU
Kurze Ecke (Short Corner) + Q&A
Bernd Schoch | 2014 | Duitsland | 95' | EN subs
NL Helga zegt altijd: "Kinderen, drink matig maar regelmatig." Vijfentwintig jaar geleden nam ze de Kurze Ecker over van haar overleden echtgenoot. De hoekkroeg past al lang niet meer in het gepolijste stadsbeeld rond de Hamburgse Großneumarkt. De klantenkring ook niet: arbeiders, oud-matrozen en gepensioneerden. Vandaag is de Bondsdagverkiezing. De film documenteert de verkiezingsdag in de Kurze Ecke van negen uur 's ochtends tot de beslissing is genomen. Mensen drinken, roken en praten. Sommigen dobbelen met als inzet waspoeder en worst . Dan is het tijd voor de eerste prognoses. Men hoopt dat de TV werkt. Kurze Ecke is een vroege herinnering aan een plek die binnenkort niet meer zal bestaan.
EN Uncontrolled Cinema in a traditional workingman's pub in Hamburg, Germany. Shot in one day between 9am-9pm during the 2014 elections for the German Bundestag. As Helga always says: "Kids, drink in moderation, but frequently." 25 years ago, she took over the bar Kurze Ecke from her late husband. The corner pub has long since ceased to fit in with the polished image of Hamburg's Großneumarkt area. The same can be said of its clientele: workers, ex-seamen and pensioners. Today is election day. The film documents events in the bar from 9am until the results are announced. Smoke, drink, debate. Some play dice for washing powder and wurst. Then it's time for the first exit polls, let's just hope the TV works. Kurze Ecke is a reminiscence ahead of its time in a place that won't exist for much longer.
Director Bernd Schoch in attendance!
Zaterdag 26 september, 21:30
ART
Slide Guitar Ride + Q&A
Bernd Schoch | 2005 | Duitsland | 82' | EN subs
NL Slide Guitar Ride is een documentaire over rock'n'roll en het onderweg zijn. Bob Log III, de eenmansband uit Tucson, Arizona, de enige band ter wereld waar je op kunt zitten, speelt live in een azuurblauw strak worstelpak. Hij draagt een motorhelm met een ingebouwde telefoonhoorn die als microfoon dient. Hij speelt Speed-Delta op Blues – gitaar met zijn handen en drums en kickzymbals met zijn voeten. Bob Log III geeft wereldwijd meer dan 200 concerten per jaar; in achtertuinen, dorpscafés, wasserijen of grote concertzalen. Hij brengt zijn albums uit bij het gerenommeerde label Fat Possum, dat op blues is gespecialiseerd. In Japan is het voormalige lid van de cultband Doo Rag inmiddels een ster. Tussen 2002 en 2004 werd Bob Log III door Bernd Schoch met de camera tijdens zijn tournee begeleid.
EN Bob Log III is a one-man band from Tucson, Arizona. The only band in the world you can sit on. Log releases records and tours as his own truly surreal one-man-band, appearing on stage in a bubble mask motorcycle helmet with a phone receiver glued to the visor as a microphone. He's playing manic Delta slide blues guitar, while singing and stomping on a bass drum pedal with a drum machine pounding away. The film follows this manic musician on tour – as he wows crowds in backyards, laundro-mats and big concert halls around the globe.
Director Bernd Schoch in attendance!
Zondag 27 september, 19:30
CLASSIC
Guerrilla Films: Rio Chiquito + El Pueblo Vencerá
NL Vanaf het einde van de jaren 60 tot het begin van de jaren 80 vond er in Latijns-Amerika een belangrijke en wijdverbreide beweging van politieke cinema plaats. In verschillende landen van het continent begonnen filmmakers low-budget films te produceren die mensen konden mobiliseren voor sociale actie. Daarbij werden corrupte regeringen ontmaskerd die met neokolonialistische krachten verbonden waren.
In september verkennen Filmhuis Cavia en Filmtheater Kriterion deze periode van de Latijns-Amerikaanse cinema door films uit de Cineclub Vrijheidsfilms Collectie te presenteren – een collectief van filmmakers, programmeurs en sociale activisten van over de hele wereld die hun films in heel Nederland produceerden en verspreidden vanaf 1966 tot aan 1987. Meer info→
EN From the end of the 1960s to the beginning of the 1980s, a significant and widespread movement of political cinema took place in Latin America. In various countries of the continent, filmmakers started producing low-budget films that could mobilize people towards social action and expose corrupt governments aligned with neo-colonialist forces.
In September, Filmhuis Cavia and Filmtheater Kriterion will explore this period of Latin American cinema by showcasing films from the Cineclub Vrijheidsfilms Collection ー a collective of filmmakers, programmers, and social activists from all over the world who produced and distributed their films throughout The Netherlands from 1966 until 1987. More info→